นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ดงดอกไม้ย้อนความทรงจำ
นันท์มักจะอยู่ใกล้ชิดกับคุณยายของเธอ ผู้เลี้ยงดูเธอหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธออายุเพียงหกขวบ คุณยายของเธอเป็นครอบครัวเดียวที่เลี้ยงเธอมาและคอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอ คอยช
ผู้เข้าชมรวม
111
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
111
หมวด : อดีต ปัจจุบัน อนาคต
อัปเดตล่าสุด : 5 มี.ค. 66 / 12:48 น.
ดอกไม้ ย้อนความทรงจำ ทรงจำ ความคิด ดงดอกไม้ สวนดอกไม้ ครอบครัว การจากลา การสูญเสีย สวนหลังบ้าน คุณยาย คนรักเสีย เเบ่งปัน เรื่องสั้น นิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
นันท์มักจะอยู่ใกล้ชิดกับคุณยายของเธอ ผู้เลี้ยงดูเธอหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธออายุเพียงหกขวบ คุณยายของเธอเป็นครอบครัวเดียวที่เลี้ยงเธอมาและคอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอ คอยชี้แนะเธอตลอดช่วงชีวิตไม่ว่าจะอยู่ในช่วงชีวิตทั้งดี และตกต่ำ พวกเขามีสายสัมพันธ์ที่พิเศษร่วมกัน และนันท์ก็หวงแหนความทรงจำในช่วงเวลาที่พวกเขาใช้ร่วมกัน
อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณยายของเธอเสียชีวิต นันท์เสียใจมาก เธอรู้สึกเหมือนส่วนหนึ่งของเธอตายไปพร้อมกับยายของเธอ นันท์ยังคงทำใจไม่ได้ และเก็บตัวอยู่กับตัวเองเสมอ และตอนนี้ เมื่อคุณยายของเธอจากไป เธอก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นทุกวัน เธอพยายามทำใจกับความจริงที่ว่าตอนนี้เธออยู่คนเดียวในโลก
วันหนึ่งขณะที่เดินเล่นในสวนสาธารณะ นันท์บังเอิญเจอสวนดอกไม้ที่ดึงดูดสายตาของเธอ เธอตื่นเต้นดีใจหลงใหลในความงามของดงดอกไม้หลากสีและรู้สึกสนใจ ขณะที่เธอนั่งท่ามกลางดอกไม้ เธอรู้สึกถึงความสงบและความมีชีวิตชีวาในใจของเธออีกครั้ง เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่คุณยายของเธอจากไป นันท์รู้สึกเหมือนกลับมามีความสุขอีกครั้ง
ขณะที่เธอนั่งอยู่ที่นั่น ความทรงจำเกี่ยวกับคุณยายของเธอท่วมท้นในความคิดของเธอ เธอนึกถึงช่วงเวลาที่พวกเขาใช้ร่วมกันในสวนของตัวเอง ปลูกดอกไม้และผัก และดูแลพวกเขา นันท์ตระหนักว่าเธอรู้สึกสบายใจและปลอดภัยอยู่เสมอเมื่ออยู่ในสวนกับคุณยายของเธอ สวนแห่งนี้เคยเป็นสถานที่ปลอบใจสำหรับทั้งคู่ และตอนนี้ขณะที่เธอนั่งอยู่ในสวนแห่งใหม่นี้ นันท์รู้สึกเหมือนเธอได้พบกับวิญญาณของคุณยายของเธออย่างใกล้ชิด
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
นันท์มัะอยู่ใล้ิับุยายอเธอ ผู้เลี้ยูเธอหลัาที่พ่อแม่อเธอเสียีวิในอุบัิเหุทารถยน์เมื่อเธออายุเพียหวบ ุยายอเธอเป็นรอบรัวเียวที่เลี้ยเธอมาและอยอยู่เีย้าเธอเสมอ อยี้แนะเธอลอ่วีวิไม่ว่าะอยู่ใน่วีวิทั้ี และ่ำ พวเามีสายสัมพันธ์ที่พิเศษร่วมัน และนันท์็หวแหนวามทรำใน่วเวลาที่พวเาใ้ร่วมัน
อย่าไร็าม เมื่อุยายอเธอเสียีวิ นันท์เสียใมา เธอรู้สึเหมือนส่วนหนึ่อเธอายไปพร้อมับยายอเธอ นันท์ยัทำใไม่ไ้ และเ็บัวอยู่ับัวเอเสมอ และอนนี้ เมื่อุยายอเธอาไป เธอ็ยิ่รู้สึโเี่ยวมาึ้นทุวัน เธอพยายามทำใับวามริที่ว่าอนนี้เธออยู่นเียวในโล
วันหนึ่ะที่เินเล่นในสวนสาธาระ นันท์บัเอิเอสวนอไม้ที่ึูสายาอเธอ เธอื่นเ้นีใหลใหลในวามามออไม้หลาสีและรู้สึสนใ ะที่เธอนั่ท่ามลาอไม้ เธอรู้สึถึวามสบและวามมีีวิีวาในใอเธออีรั้ เป็นรั้แรนับั้แุ่ยายอเธอาไป นันท์รู้สึเหมือนลับมามีวามสุอีรั้
ะที่เธอนั่อยู่ที่นั่น วามทรำเี่ยวับุยายอเธอท่วมท้นในวามิอเธอ เธอนึถึ่วเวลาที่พวเาใ้ร่วมันในสวนอัวเอ ปลูอไม้และผั และูแลพวเา นันท์ระหนัว่าเธอรู้สึสบายใและปลอภัยอยู่เสมอเมื่ออยู่ในสวนับุยายอเธอ สวนแห่นี้เยเป็นสถานที่ปลอบใสำหรับทัู้่ และอนนี้ะที่เธอนั่อยู่ในสวนแห่ใหม่นี้ นันท์รู้สึเหมือนเธอไ้พบับวิาอุยายอเธออย่าใล้ิ
นันท์ัสินใลับมาที่สวนอไม้นี้ทุวัน โยใ้เวลาหลายั่วโมท่ามลาอไม้ เธอรู้สึเหมือนำลัเื่อม่อสื่อสารับุยายในแบบที่เธอไม่สามารถทำไ้ั้แุ่ยายายาไป อไม้่วยให้เธอรู้สึสบ และเธอพบว่าัวเอรู้สึสบมาว่าที่อยู่ในสถานที่อื่น นันท์เริ่มพูุยับอไม้ราวับว่าพวเาเป็นุยายอเธอ เล่าทุอย่าเี่ยวับีวิประำวันและาริ้นรนอเธอให้พวเาฟั
ะที่เธอใ้เวลาอยู่ในสวนมาึ้น นันท์็มีไอเียบรรเิึ้นมาว่าเธอ้อารูแลอไม้ เธอรู้สึเหมือนเป็นหน้าที่อเธอที่ะ้อรัษาูแลเหล่าอไม้เหล่านี้ให้แ็แรและไม่ายไม่เหี่ยว ไม่รอ้านันท์เริ่ม้นว้าเี่ยวับอไม้ประเภท่าๆ และเรียนรู้ทุสิ่ที่เธอทำไ้เี่ยวับารูแลอไม้เหล่านั้น เธอใ้เวลาหลายั่วโมในารรน้ำอย่าทะนุถนอม ัแ่ิ่ และปลูอไม้ใหม่ๆ ในสวน ทุ่มพลัทั้หมที่มีให้ับารูแล
นันท์ูแลสวนอไม้นี้้วยหัวใ ไม่หวัสิ่อบแทนาใร และนันท์็ยัไม่รู้ว่าสวนและอไม้ำลัะเปลี่ยนีวิอเธอในแบบที่เธอไม่าเยิมา่อน
นันท์ยัใ้เวลาในสวนอไมู้แล้นไม้และรู้สึถึวามสบสุที่หล่อเลี้ยหัวใเธอ วันหนึ่ ะที่เธอำลันั่อยู่ท่ามลาอไม้ เธอสัเเห็นสิ่แปลผิปิเิึ้น ะที่เธอมอูอไม้ วามทรำในวัยเ็อเธอที่อยู่ับุยายอเธอ็เริ่มท่วมท้นในวามิอเธอ
นันท์ถูพาย้อนเวลาไปยัสถานที่ที่เธอรู้สึมีวามสุและปลอภัย เธอสามารถเห็นใบหน้าอุยายที่ยิ้มให้เธอะที่พวเาปลูอไม้้วยันในสวนอพวเาเอ เธอไ้ลิ่นหอมอินและรู้สึถึวามอบอุ่น สใสบนใบหน้าอยาย นันท์รู้ไ้ทันทีว่าอไม้ในสวนมีพลัในารึวามทรำและอารม์อเธอลับืนมา
ารรับรู้นั้นท่วมท้น และนันท์รู้สึเหมือนไ้รับอวั เธอรู้สึเหมือนไ้พบวิธีารสื่อสารใล้ิับุยายในแบบที่เธอไม่เยิมา่อน นันท์เริ่มใ้เวลาในสวนมาึ้นเรื่อย ๆ รู้สึเหมือนถูพาย้อนเวลาลับไปทุรั้ที่เธอมอูอไม้
ในะที่นันท์ูแลอไม้ เธอ็เริ่มสัเเห็นสิ่อื่นเิึ้น ผู้นที่เินผ่านสวนเริ่มหยุูอไม้ ื่นมวามามและวามเป็นเอลัษ์ไม่เหมือนใรออไม้ในสวนนี้ ผู้เ้ามบานเริ่มที่ะถ่ายภาพอไม้้วยวามปรารถนาที่ะเ็บวามามอพวเาไว้เป็นที่ระลึ
นันท์รู้ว่าอไม้ไม่เพียนำวามทรำและึภาพวันวานอเธอับุยายอันเป็นที่รัลับืนมาเท่านั้น แ่ยันำวามสุมาสู่ผู้อื่น้วย เธอเริ่มมอเห็นสวนในมุมมอใหม่ ไม่ใ่แ่เป็นสถานที่ที่เธอิ่อับุยาย แ่ยัเป็นสถานที่ที่เธอสามารถแบ่ปันวามามและพลัแห่ารรัษาออไม้ับนอื่นๆ
นันท์ัสินใรับหน้าทีู่แลอไม้และูแลให้อไม้อยู่ในสภาพีที่สุเสมอ เธอ้อารแบ่ปันอวัทีุ่ยายอเธอฝาไว้ับนทั้โล และเธอรู้ว่าอไม้ือุแสำัในารทำเ่นนั้น
ะที่นันท์ยัูแลอไม้ในสวน เธอสัเเห็นบาสิ่ที่แปลประหลาเิึ้นอีแล้ว ทุรั้ที่เธออยู่ใล้อไม้ เธอรู้สึเหมือนไ้ย้อนเวลาลับไปในวัยเ็ วามทรำอุยายและ่วเวลาที่อยู่้วยันัเนยิ่ึ้นทุวัน และเธอเริ่มมอเห็นุยายอเธอในมุมมอใหม่ๆ
นันท์รู้สึทึ่ับวามิที่ว่าอไม้มีพลัในารปลุวามทรำและอารม์ เธอเริ่ม้นว้าเี่ยวับอไม้ประเภท่าๆ และไ้เรียนรู้ว่าอไม้บานิึ้นื่อเรื่อพลัในารรัษาและวามสามารถในารระุ้นวามทรำ เธอิว่าอไม้ในสวนเป็นพันธุ์ที่หายา และุยายอเธอไ้ปลูมันไว้ในสวนอัวเอเมื่อหลายปี่อน
ะที่นันท์ูแลอไม้่อไป เธอสัเเห็นว่ามีนมาที่สวนเพื่อมอไม้มาึ้นทุวัน พวเาหลใหลในวามามและวามเป็นเอลัษ์ออไม้ที่ไม่เหมือนที่อื่น และบรรยาาศที่เียบสบอสวน เอมิลี่เริ่มพูุยับผู้มาเยือน เล่าให้พวเาฟัเี่ยวับประวัิออไม้และพลัอสวนอไม้ เธอพบว่าผู้นหลใหลในวามิที่ว่าอไม้สามารถส่ผล่ออารม์และวามทรำอผู้นไ้
นันท์รู้ึ้ว่าอไม้ในสวนไม่ไ้เป็นเพียอวัาุยายอเธอเท่านั้น แ่ยัเป็นอวัให้ับโลใบนี้้วย เธอเริ่มมอว่าสวนเป็นสถานที่ที่ผู้นสามารถมาหาวามสบและารรัษาเ่นเียวับที่เธอมี นันท์ัสินใแบ่ปันอวัที่เป็นอไม้ับนอื่นๆ และเริ่มัเวิร์็อปในสวน สอนผู้นเี่ยวับารปลูอไม้ ารูแลอไม้ สายพันธุ์อไม้ประเภท่าๆ และพลัในารรัษา ารระุ้นอารมร์่าๆ
เมื่อมีนมาที่สวนมาึ้น นันท์็ระหนัว่าอไม้ไ้ลายเป็นสัลัษ์แห่วามหวัและารเยียวยาหัวใสำหรับหลายๆ น เธอเห็นผู้นที่ำลัเผิับ่วเวลาที่ยาลำบาในารหาที่ปลอบใในสวน และเธอเห็นว่ามรอุยายอเธอยัอยู่ผ่านอไม้
วามรัและวามทุ่มเทอนันท์ที่มี่ออไม้นั้นมั่ ยั่ยืนึ้นทุวัน และเธอ็ระหนัว่าอไม้เหล่านี้ลายเป็นส่วนสำัในีวิอเธอ วามทรำอุยายอเธอยัอยู่ แ่อนนี้พวเาเี่ยวพันับวามามและพลัารรัษาออไม้ นันท์รู้สึเหมือนไ้พบเป้าหมายใหม่ในีวิ และเธอรู้ว่าอไม้ะยัมอบวามสบายใและเยียวยาผู้น่อไปอีหลายสิบปี้าหน้า
วันหนึ่ ะที่นันท์ำลั้นว้าเพิ่มเิมเี่ยวับอไม้ในสวน เธอสะุับบทวามที่สะุาสะุวามสนใเธอ บทวามนี้เี่ยวับพันธุ์ไม้หายาในสวนและวามสามารถเพาะัวในารปลุวามทรำและอารม์ ะที่เธออ่าน่อไป หัวใอนันท์็เ้นไม่เป็นัหวะ เธอนึึ้นไ้ว่าุยายอเธอปลูอไม้เหล่านี้ไว้ในสวนอัวเอเมื่อหลายปี่อน และอไม้เหล่านี้ไ้ส่่อมาให้เธอเพื่อเป็นอวั
ิใอนันท์เ็มไป้วยวามภูมิใ และอารม์ีใื้นันอย่าบอไม่ถู เธอรู้สึอบุสำหรับอวัทีุ่ยายอเธอทิ้ไว้ให้เธอ และทึ่ในพลัออไม้ที่ระุ้นวามทรำและอารม์ นันท์รู้สึสูเสียเ่นัน เมื่อรู้ว่าุยายอเธอเ็บวามลับเรื่ออไม้ไว้ั้แ่เธอเ็นถึอนนี้
ะที่นันท์นั่ในสวนท่ามลาอไม้ เธอรู้สึว่าุยายอเธอไ้ทิ้มรไว้ให้เธอ อไม้ไม่ไ้เป็นเพียอวัาุยายอเธอ แ่เป็นสัลัษ์อวามแ็แร่และวามยืหยุ่นอเธอ นันท์รู้สึเหมือนำลัิ่อับุยาย รู้สึเหมือนุยายอยู่ับเธอทุวันในสวนอไม้ ไม่ไ้าเธอไปไหน
นันท์ัสินใแบ่ปันาร้นพบอเธอับผู้มาเยี่ยมมสวน โยเล่าให้พวเาฟัเี่ยวับประวัิออไม้และวามสามารถเพาะัวในารปลุวามทรำและารรุ้นอารม์ เธอ้อารแบ่ปันมรอุยายอเธอับนทั้โลและบอให้ผู้นรู้ว่าแม้ะ้อเผิับารสูเสีย แ่็ยัมีวามหวัและวามสวยามให้้นหา
เมื่อฤูาลเปลี่ยนไป นันท์ยัูแลอไม้่อไป เพื่อเรียมอไม้ให้พร้อมสำหรับเือนที่อาาศหนาวเย็น้าหน้า เธอรู้ว่าอไม้ะหยุารเิเิบโใน่วฤูหนาว แ่ะลับมามีีวิอีรั้ในฤูใบไม้ผลิ นันท์รู้สึมีวามหวัเมื่อรู้ว่าอไม้ะยันำวามสุและารรัษามาสู่ผู้อื่น่อไป แม้ใน่วฤูหนาวที่หนาวเย็นและมืมิ
นันท์ระหนัว่าอไม้ลายเป็นส่วนหนึ่อีวิเธอ และเธอนึภาพไม่ออเลยว่าถ้าไม่มีอไม้เหล่านี้ พวเา่วยปลอบประโลมและเยียวยาเธอใน่วเวลาที่ยาลำบาในีวิอเธอ และเธอรู้ว่าพวเาะทำเ่นนั้น่อไปอีลอนลอีวิอเธอ เอมิลี่รู้สึอบุสำหรับอวัทีุ่ยายอเธอมอบให้เธอ และรู้ว่าอไม้ะเป็นสถานที่พิเศษในใเธอเสมอ
เมื่อเวลาผ่านไป นันท์ยัูแลอไม้ในสวนและแบ่ปันวามามและพลัในารรัษาับผู้อื่น สวนแห่นี้ไ้ลายเป็นสถานที่แห่วามสบและวามสบายใสำหรับหลาย ๆ น และเอมิลี่รู้สึอบุที่ไ้เป็นส่วนหนึ่อสวน
วันหนึ่ ะที่นันท์ำลัเินผ่านสวน เธอสัเเห็นบาอย่าที่แ่าออไป อไม้เริ่มผลิบาน้วยสีสันและลวลายที่แ่าาที่เธอเยเห็นมา่อน นันท์เห็นอไม้มีารพันาและเิบโึ้น เ่นเียวับที่เธอมีั้แ่เธอเริ่มูแลพวเา
นันท์รู้ว่ามรอุยายอเธอยัอยู่ผ่านอไม้และวามสุที่พวเามอบให้ผู้อื่น เธอรู้สึถึุมุ่หมายและหวั เมื่อรู้ว่าเธอพบวิธีที่ะให้เียริแ่วามทรำอุยายและนำวามสุและารเยียวยามาสู่ผู้อื่น
สวนและอไม้ลายเป็นสัลัษ์แห่วามหวัและารเยียวยาสำหรับหลาย ๆ น และนันท์รู้ว่าสิ่เหล่านี้ะนำวามสบายใและวามสุมาสู่ผู้อื่น่อไปอีหลายปี เธอรู้สึภาภูมิใที่รู้ว่าเธอมีส่วนในารสร้าสิ่ที่สวยามและมีวามหมาย เอมิลี่ระหนัว่าบารั้ สิ่ที่เล็น้อยที่สุในีวิอามีผลระทบมาที่สุ
ผลงานอื่นๆ ของ momat thirtyone ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ momat thirtyone
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น